استقامت و پایداری بر ایمان ﴿فَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡةَ﴾[هود: ١١٢] پس همچنانکه فرمان یافتهای، استقامت و ایستادگی کن. اینجا خطاب، متوجه پیامبر صلى الله عليه و سلم و امت اوست و فقط در مواردی خطاب، ویژهی پیامبر صلى الله عليه و سلم است که دلیلی برای اختصاص آن به ایشان وجود داشته باشد؛ و گرنه، خطاب، متوجه پیامبر صلى الله عليه و سلم و امتش میگردد. استقامت بدین معناست که انسان مطابق فرمان الله متعال بر شریعتش ایستادگی و پایداری نماید. وَعَنْ أبي عمرو، وقيل أبي عمْرة سُفْيانَ بنِ عبد اللَّه رضي الله عنه قال: قُلْت: يا رسول اللَّهِ قُلْ لِي في الإِسلامِ قَولاً لا أَسْأَلُ عنْه أَحداً غيْرك. قال: قُل: آمَنْتُ باللَّهِ: ثُمَّ اسْتَقِمْ». [روایت مسلم][صحیح مسلم، ۳۸.] ترجمه:ابوعمرو یا ابوعمره، سفیان بن عبدالله رضي الله عنه میگوید: گفتم: ای رسولخدا! دربارهی اسلام سخنی به من بگو که غیر از تو، از کسی دیگری نپرسم. فرمود: بگو: به الله ایمان آوردم، سپس استقامت کن». شرح سفیان بن عبدالله رضي الله عنه به رسولالله صلى الله عليه و سلم گفت: سخنی به من دربارهی اسلام بگو که غیر از تو از کسی نپرسم»؛ یعنی: سخن واضح و جامعی که دیگر به پرسیدن از کسی نیاز نباشد. پیامبر صلى الله عليه و سلم به او فرمود: بگو: ایمان آوردم، سپس استقامت کن». منظور، فقط ادعای ایمان یا بر زبان آوردن آن نیست؛ چون برخی از مردم ادعا میکنند که به الله و آخرت ایمان آوردهاند، اما در حیقیت ایمان ندارند. منظور، این است که در کنار ایمانِ زبانی یا ادعای ایمان، ایمان قلبی نیز ضروریست؛ یعنی بهزبان ایمان بیاورد و بهقلب تصدیق کند و باورش بهگونهای راسخ باشد که شک و تردید به آن، راه نیابد؛ زیرا فقط ایمان قلبی و یا ایمان زبانی، بهتنهایی کافی نیست؛ بلکه باید با دل و زبان، یعنی با هر دو باشد. از اینرو رسولالله صلى الله عليه و سلم هنگامی که مردم را به اسلام فرامیخواند، میفرمود:یَا أیُّهَا النَّاسُ قُولُوا لا إله إلا الله تُفلِحُوا»؛[صحیح است؛ روایت: ابن خزیمه در صحیحش (۱۵۹)؛ ابن حبان در صحیحش (۶۵۶۲)؛ حاکم یعنی: ای مردم!لاالهالاالله بگویید تا رستگار شوید»؛ یعنی بهزبان این کلمه را بگویید و بهقلب، تصدیق کنید. رسولالله صلى الله عليه و سلم به سفیان رضي الله عنه فرمود: بگو: به الله ایمان آوردم». این، شامل ایمان به وجود الله عز و جل و ایمان به ربوبیت و اسمها و صفاتش و نیز ایمان به احکام و فرمودههای او وهمهی چیزهایی میشود که از سوی الله عز و جل آمده است. پس از اینکه به اینها ایمان آوردی، بر دین و شریعت الله استقامت نما و از آن منحرف نشو و چیزی به آن نیفزا یا چیزی از آن کم نکن. بر شهادتین استقامت و پایداری نما؛ بدینسان که بندهی مخلص الله عز و جل و پیرو رسولالله صلى الله عليه و سلم باش. به نماز، زکات، روزه و حج و دیگر دستورهای دینی پايبندی کن. این رهنمود رسولخدا صلى الله عليه و سلم به سفیان بن عبدالله رضي الله عنه نشان میدهد که جایگاه استقامت و پایداری، پس از ایمان است و شرط قبول شدن کارهای نیک و شایسته، این است که بر پایهی ایمان باشد؛ لذا اگر کردار ظاهری انسان، نیک و شایسته باشد، اما باطنش خراب، و یا در شک و تردید بهسر برد و باور دورنی نداشته باشد، کردارش نفعی به او نمیرساند. علما: ایمان به الله را اساسیترین شرط پذیرش عبادتها و اعمال نیک دانستهاند؛ یعنی برای اینکه عمل نیک کسی قبول شود، باید به وجود الله عز و جل و همهی چیزیهایی که از سوی او آمده است، ایمان داشته باشد. از این حدیث چنین برداشت میشود که انسان باید هر عملی را با این احساس انجام دهد که آن را برای الله، به توفیق الله و مطابق فرمان الله به انجام میرساند؛ زیرا پس از ایمان به الله عز و جل تنها به یاری و توفیق اوست که میتواند بر دینیش استقامت کند. خلاصه اینکه سه نکته شد. ۱ عمل را خالصانه برای الله انجام دهد. ۲ توفیق عمل را از سوی الله بداند. ۳ و مطابق شریعت الله، عمل کند.
الله ,ایمان ,استقامت ,صلى ,عليه ,سلم ,صلى الله ,و سلم ,عليه و ,الله عليه ,ایمان به ,خطاب، متوجه پیامبر
درباره این سایت